Ik ben Tanja Rozendal, g
etrouwd met Oene, 2 kinderen, 2 schoonkinderen, en 2 kleinkinderen.
Ook hebben we 2 Schapendoezen!
Wij wonen alweer ruim 20 jaar in Blokzijl. Verhuisd vanuit Aalsmeer wegens de grote drukte daar.
Ik werk als maatschappelijk ondersteuner/ begeleider bij InteraktContour, een stichting voor begeleiding van mensen met niet aangeboren hersenletsel.
Daarnaast ben ik werkzaam als kynologisch instructeur, Therapiehondbegeleider, en heb ondertussen mijn bedrijf Dogdate op poten gezet.
Heerlijk om met mensen en (hun) honden te werken.
Tijdens mijn opleiding kynologisch instructeur kwam ik voor het eerst in contact met Marloes die bij de Martin Gaus Academie de opleiding verzorgde. Bij Dogswork, de opleiding voor Therapiehondbegeleiders zitten we samen in het docenten-team. Het is dus niet vreemd dat we ook nu bij KynoService Dé Hondenschool plezierig kunnen samenwerken.
De honden in mijn leven:
In Aalsmeer hadden we een “lease”- hond: een zelfverzekerde Bouvier dame. Ze was veel bij ons, we wandelden regelmatig. Met een 5 daagse werkweek een prachtige manier om toch van een hond te mogen genieten.
We hebben vrij snel na de verhuizing naar Blokzijl een Jack Russel teefje uit het asiel in huis genomen. We hadden nu wel tijd voor een “eigen” hond. Een schat van een dier, waar we allerlei cursussen mee hebben gedaan en vooral behendigheid was op haar lijf geschreven. Net als ontsnappen…..ze had in haar vorig zwervers leventje al geleerd goed voor zichzelf te zorgen.
Een heel zelfstandig type. Ze sloot zich, zodra ze de kans zag, meteen aan bij de toeristen die de stadswandeling liepen door Blokzijl, kwam na het rondje ook altijd zelf weer thuis.
Ook totaal ballengek. We moesten haar geregeld van het schoolplein afhalen waar ze de show stal bij het voetballen, ze kon de bal zo snel met haar neusje manoeuvreren…..niemand kreeg hem nog te pakken!
De “ballen-tic” was wel gevaarlijk in het waterrijke gebied, want ze sprong zo in het water als ze er 10 tallen meters verderop eentje zag drijven…. Ze is 6 jaar later na een ontsnapping helaas verdronken, heel verdrietig, maar wat een mooi leventje heeft ze gehad.
Geen hond was geen optie, maar het duurde wel even voordat we zover waren, na het verdriet over de dood van Floortje.
En dan de keuze, welk ras? Veel lezen, contacten met rasverenigingen, clubwandelingen, fokkers bezocht.
We doen graag “iets” actiefs met een hond zoals steppen, behendigheid, treibbal, frisbee, speuren, wisten we ondertussen. En de hond moest mee kunnen op de vakanties om lang te wandelen in de bergen.
Het werd een Schapendoes, leergierig, mensgericht, gevoelig, geselecteerd op schapen drijven en bewaken. Heeft dus een groot uithoudingsvermogen. Wel iets om rekening mee te houden: De does heeft een lange vacht die eenmaal nat, lang nodig heeft om op te drogen en ongeveer eens in de maand echt goed doorgekamd moet worden. Daar gaat wel tijd in zitten, net als de extra stofzuigbeurten. Het verharen is minimaal maar de vacht zorgt voor veel takjes, zand, enz in huis na de wandelingen.
Daar was Jeppe: en al snel werd duidelijk dat de ene Does de andere niet is. Superlief voor ons. Als pup al wel heel pittig, onvermoeibaar speels, leerde ongelofelijk snel, maar ook heel veel ongeduldig en gefrustreerd blaffen tijdens de lessen. Thuis waaks, argwanend bij onbekende mensen en nieuwe dingen, het leven was regelmatig spannend voor hem. …...….. Omdat we wel snel doorhadden dat deze hond meer inzicht van zijn mensen verlangde dan zijn voorgangster, ben ik veel gaan lezen, lessen en workshops en opleidingen gaan volgen. Dank je wel Jeppe, wat heb ik veel van je geleerd.
Hij is ondertussen ruim 12 jaar, en is nu een heel aanhankelijke hond die veel contact met ons nodig heeft. Hij is nog steeds actief. We trainen nog geregeld, wandelen graag. Een hond die we gaandeweg echt goed hebben leren kennen. Dat is weer mooi van een wat oudere hond.
En dan onze 2e Schapendoes, Maamke, alweer 6.
Ook heerlijk enthousiast, razendsnel, slim, en gelukkig meer ontspannen dan Jeppe. Ze houdt van mensen en van spelen met de meeste honden. Maamke heeft een uitdaging: een behoorlijk jachtinstinct (heeft haar lijstje ras-eigenschappen niet zo goed gelezen) We zijn dus flink aan de gang gegaan met impulscontrole naast de andere trainingen. En het gaat echt goed.
Ze vindt de trainingen op de speurcursus, hoopers en flygility maar ook gehoorzaamheid geweldig. En ik ook. Lekker samen wandelen doen we ook heel graag en vaak.
Een heel verhaal, zo weten jullie een beetje wie je voor je hebt tijdens de lessen!